‘Werk en gezinsleven zijn hier in balans’
Veel wetenschappers werken enige tijd in den vreemde. Wat valt ze daar op? Deze keer: celbioloog Mihaela Crisan, postdoc bij het Erasmus Stem Cell Institute (ESI) van het Erasmus MC. De Roemeense kwam vanuit Frankrijk via Pittsburgh (VS) naar Nederland, waar ze 3 beurzen binnenhaalde: een EMBO grant, een Veni-subsidie en het EMC Fellowship.
Wat is uw onderzoeksgebied?
‘Ik combineer mijn kennis van pericyten met de kennis van de ontwikkeling van bloedstamcellen. Pericyten lijken een belangrijke rol te spelen in het vermeerderen, differentiëren en verplaatsen van bloedstamcellen. Het is een nieuw, nog onbekend onderzoeksgebied. Pericyten beïnvloeden het immuunsysteem, vormen beschermende barrières en vernieuwen spieren, botten en kraakbeen. Ik denk dat ze ook een rol spelen bij het ontstaan van bloedgerelateerde ziekten als leukemie. Ik wil weten welke functies ze precies hebben en hoe ze dat doen.’
Hoe bent u in Nederland terecht gekomen?
‘Op mijn twintigste vertrok ik van Boekarest naar Frankrijk, waar ik als student onderzoek deed in het laboratorium van professor Bruno Péault. Toen hij in 2003 onderzoek kon gaan doen in Pittsburgh, ging ik mee als promovenda. Daar deden we de belangrijke ontdekking over de rol van pericyten. Toen het tijd werd voor postdoctoraal onderzoek, kreeg ik verschillende internationale aanbiedingen. Ik koos voor Nederland, om te kunnen werken met professor Elaine Dzierzak, bekend van haar belangrijke onderzoek naar bloedstamcellen. Ook kreeg ik de mogelijkheid hier een eigen lab op te zetten.’
Verschilt de Amerikaanse wetenschapsbeoefening van de Nederlandse?
‘In de VS is wetenschap erg competitief. Je maakt lange dagen en doet veel projecten tegelijk. Het wordt belangrijk gevonden dat je elkaar op de hoogte houdt van je onderzoek en constant kennis uitwisselt. Er zijn veel internationale meetings en je kunt goed aan je cv bouwen. Gelukkig zijn er ook in Nederland veel internationale congressen. Het beurzensysteem is hier, net als elders in Europa, goed geregeld. De Veni-, Vidi- en Vici-beurzen van NWO, met voor elke fase in je carrière een beurs, zijn uniek.’
Wat heeft u in de verschillende landen opgestoken?
‘In Roemenië konden we ons prima redden met weinig voorzieningen. In Frankrijk, waar ik meteen het laboratorium in ging, leerde ik handmade gereedschap te maken. Goed voor je creativiteit; toen we in Pittsburgh een nieuw lab opzetten, waren collega’s erg verbaasd als we zelf instrumenten maakten. In Nederland heb ik geleerd onafhankelijk te zijn. Ik ben bezig mijn eigen groep op te bouwen, leid mijn eigen onderzoek. En ik heb hier geleerd hoe je fondsen moet aanvragen. Door mijn ervaringen in het buitenland heb ik leren communiceren en samenwerken.’
Hoe bevalt het leven in Nederland?
‘Ik kwam hier 6 jaar geleden en van de 3 landen waar ik was, bevalt het me hier het best. Mijn kinderen zijn in Pittsburgh geboren. In Nederland voel ik me aangemoedigd om werk en gezinsleven in balans te brengen, wat niets afdoet aan het hoge niveau waarop ik onderzoek doe. Met mijn gezin onderneem ik allerlei culturele activiteiten. We hebben een Museumjaarkaart en zijn de meeste musea in de regio al af geweest. De kinderen zitten op een Nederlandse school en ik doe heel veel op de fiets. Leven in het buitenland maakt je rijk, ook in culturele zin.’
Tekst: Annette Wiesman
Foto: Marijn van Zanten
Artikelen in deze Mediator
- Kleurige maaltijd maakt betere eter
- Meer ruimte voor onderzoek bij kinderen
- Op zoek naar alternatief voor prostaatoperatie
- Meten of de gezonde boodschap overkomt
- Ledlampjes voor een gezond hartritme
- Controle belangrijk na acute Q-koorts
- Kankermedicijn tegen maculadegeneratie
- Reuma houdt onderzoekers voorlopig van de straat
- ‘Werk en gezinsleven zijn hier in balans’Buitengaats
- Big Data in de wetenschapColumn
- Afgeronde projectenAfgerond